Viola Albes – urodzona na Śląsku, dorastała w Katowicach. Od 1989 r. mieszka w Niemczech i w Polsce jednocześnie. Pod koniec lat 90. założyła pensjonat Binduga nad rzeką Drawą (miejsce dla wtajemniczonych). Studiowała w Tybindze na Wydziale Filologii Słowiańskiej. W 2010 r. powołała do życia Warsztat Literacki im. Aglai Veteranyi. Obecnie studiuje kulturoznawstwo na FernUniversität w Hagen. Największym uczuciem darzy książki i Witkacego, potem długo, długo nic, wreszcie czarno-białą fotografię, konie i ogród.
Anna Baruk-Bejda – absolwentka historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Studiuje podyplomowo ochronę i zarządzanie kolekcją muzealną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od grudnia 2018 r. pracuje w Pracowni ds. Kolekcji Witkacego Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W 2021 r. wraz z ambasadą RP w Bogocie zorganizowała wystawę reprodukcji „Witkacy w Kolumbii”. Od 2020 r. przewodniczy komisji Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego i Fotograficznego „Witkacy i ja” i jest kuratorem ekspozycji pokonkursowej. Wspólnie z Beatą Zgodzińską przygotowuje wystawę prac Edmunda Strążyskiego.
Bartłomiej Bujas – z urodzenia krakowianin, ale o lwowskim sercu i korzeniach. Absolwent zarządzania kulturą na UJ oraz kulturoznawstwa na Akademii Ignatianum w Krakowie. Działalność antykwaryczną prowadzi od 2012 r. jako właściciel Antykwariatu Antiquo Modo. Pasjonuje się polską sztuką i wzornictwem, klasykami literatury polskiej i obcej oraz dziedzictwem Kresów Wschodnich, przede wszystkim ukochanego miasta Lwowa.
Katarzyna Chyżyńska – absolwentka Wydziału Sztuki Nowych Mediów Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie, obecnie studentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Związana z Instytutem Witkacego, projektowała i składała książki: Witkacy. Drapieżny umysł oraz Witkacy i inspiracje. Portrety Witkacego z dawnej kolekcji Teodora Białynickiego-Biruli oraz prace inspirowane dziełem artysty. Zawodowo, poza technologią komputerową, eksploruje tradycyjne środki wyrazu artystycznego w rzeźbie, a hobbystycznie również w malarstwie.
Janusz Degler – witkacolog, teatrolog, historyk literatury, edytor; profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie; współzałożyciel Instytutu Witkacego. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Dzieł zebranych S. I. Witkiewicza, w ramach których opracował: Nienasycenie (1992, wspólnie z Lechem Sokołem), „Teatr” i inne pisma o teatrze (1995), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Szkice estetyczne (2002, wspólnie z Lechem Sokołem), Dramaty I–III (1996–2004), „O Czystej Formie” i inne pisma o sztuce (2003), 4 tomy Listów do żony (2007–2012), wraz ze Stefanem Okołowiczem i Tomaszem Pawlakiem Listy II, wol. 1 (2014) oraz wol. 2, cz. 1 i 2 (2017). Współredaktor Kroniki życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza (2017). Opracował i posłowiem opatrzył wydanie 622 upadków Bunga, czyli Demonicznej kobiety (2013) i Narkotyków. Niemytych dusz (2016). Autor książek, m.in.: Witkacy w teatrze międzywojennym (1973), Witkacego portret wielokrotny (2009).
Krzysztof Dubiński – dziennikarz i pisarz. Autor kilkunastu książek i opracowań dotyczących najnowszej historii Polski. Publikował m.in. w paryskich „Zeszytach Historycznych”, „Muzealnictwie” i „Zagładzie Żydów”. Interesuje się wojskową biografią Witkiewicza. Wydał Wojnę Witkacego, czyli kumboła w galifetach (2015). W Appendixie do Kroniki życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza (2017) wydrukowano jego opis losów Witkacego w Lejbgwardii Pawłowskiego Pułku. Członek redakcji „Witkacego!”.
Dominik Gańko – student V roku na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, archiwista Teatru Narodowego w Warszawie, współpracownik Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. Jego główne zainteresowania naukowe to polski i amerykański teatr współczesny. Pisze pracę dyplomową o roli języka w twórczości Richarda Foremana.
Magdalena Gościniak – absolwentka filologii polskiej na UJ oraz zarządzania w kulturze, sztuce i turystyce kulturowej na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach. Na co dzień mieszka w Rokitnicy, dzielnicy Zabrza. Od 2014 r. raz w miesiącu prowadzi spotkania „Rokita Czyta”, których uczestnicy wspólnie czytają wybrane książki i przez ich pryzmat rozmawiają o świecie. Regularnie pisze do magazynu kulturalnego „Ultramaryna”. Aktywistka społeczna i leśna, radna dzielnicy, członkini stowarzyszeń „Kartel Kulturalny” oraz „Rokita”. Niektórzy uważają ją za naczelną wiedźmę Nadleśnictwa Brynek, ponieważ, dzięki zmotywowaniu mieszkańców i samorządowców do udziału w konsultacjach społecznych Planu Urządzania Lasu, udało się ochronić przed wyrębem obszar lasu wielkości niemal Parku Śląskiego.
Jakub Gryzowski – animator kultury, witkacofil, autor filmów niezależnych. Od 2004 r. kręci filmy krótkometrażowe w grupie Hafciarka, którą założył razem z Jakubem Zasadą. Jego prace – nagradzane na krajowych festiwalach i konkursach (Opolskie Lamy, Kocham Dziwne Kino, „Witkacy pod strzechy”) – były pokazywane na wystawach w BWA Studio, Instytucie Niezłych Sztuk Ram Pam Pam Pam i Klubie pod Kolumnami. W latach 2014–2020 prowadził we wrocławskim Ośrodku Działań Artystycznych Firlej Klub Realizatorów Filmowych (KRF), integrując środowisko filmowców amatorów Dolnego Śląska. Dyrektor programowy festiwalu Dni Kina Amatorskiego. Od 2018 r. realizuje serial internetowy pt. Pilecki Project Performance, który bazuje na wątkach z życiorysu rtm. Pileckiego oraz sztuki Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego. Regularnie publikuje swoje recenzje komiksowe na blogu Rękopis znaleziony w Arkham.
Paulina Medoń-Jagieła – kulturoznawczyni, stażystka w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, autorka tekstu Poetessa i Władca Ciemności opisującego relację Janiny Brzostowskiej z Witkacym, wydanego w przeglądzie historyczno-kulturalnym „Wadoviana”, współautorka cyklu #herstoriawewtorek publikowanego przez Muzeum HERstorii Sztuki, moderatorka spotkań autorskich, urzędniczka w Wydziale Promocji Gminy Wadowice. Samozwańcza badaczka życia i twórczości Janiny Brzostowskiej. Prywatnie mama dwójki dzieci, miłośniczka sztuki modernistycznej.
Dorota Niedziałkowska – doktor, absolwentka historii sztuki i polonistyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Autorka Eksperymentu symultanicznego w pisarstwie Stanisława Czycza (2018), edytorka prozy i poezji Stanisława Czycza oraz prozy Kazimierza Kummera. Napisała magisterium o autoportretach S. I. Witkiewicza, prezentowane w postaci referatów na konferencjach w Zakopanem (2009, 2014), Słupsku (2009) i Waszyngtonie (2010). Wspólnie z Beatą Zgodzińską autorka tekstu o wydawaniu książek z obrazami i rysunkami Witkacego („Sztuka Edycji” 2016, nr 1), z Jerzym Kupczykiem – artykułu o wątkach gadzich w twórczości plastycznej Firmy Portretowej, opublikowanego w słupskich materiałach pokonferencyjnych (2016). Opracowała projekt edycji korespondencji Stanisława Witkiewicza („Rocznik Podhalański” 2016, t. XI). Członkini Instytutu Witkacego i redakcji „Witkacego!”.
Tomasz Pawlak – absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych oraz Ośrodka Studiów Amerykańskich na UW. Jeden z fundatorów Instytutu Witkacego, od początku w redakcji pisma „Witkacy!”, edytor korespondencji Witkacego w ramach edycji jego Dzieł zebranych. Współtworzył Kronikę życia i twórczości (2017) oraz Bibliografię Stanisława Ignacego Witkiewicza (2020, za lata 1944–1979). Autor licznych artykułów poświęconych biografii Witkacego (ostatnio w książce Witkacy. Drapieżny umysł), a także cyklu „Kartka z kalendarza” na profilu FB pisma i instytutu. Kolekcjoner pocztówek związanych ze Stanisławem i Stanisławem Ignacym Witkiewiczami.
Anna Pieńkos – absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie w Białymstoku oraz historii sztuki w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku. Założycielka pracowni Tusiemaluje oraz instruktorka w pracowni plastycznej Miejskiego Domu Kultury w Ostrowi Mazowieckiej. Nauczycielka języka polskiego i plastyki. Malarka. Zainicjowała i prowadzi liczne konkursy plastyczne, m.in. Moje Spojrzenie na Obrazy St. I. Witkiewicza oraz Witkacy Dziś, który odbywa się w ramach współtworzonego przez nią Rajdu Rowerowego „W jak Witkacy”. Propagatorka twórczości Witkiewicza w szkole. Współzałożycielka Ostrowskiej Masy Krytycznej. Szczęśliwa żona miłośnika Witkacego.
Tomasz Pieńkos – miłośnik twórczości Witkacego, współzałożyciel stowarzyszenia „Zakręcona Ostrów”, Ostrowskiej Masy Krytycznej i nagrodzonego w słupskim konkursie „Witkacy pod strzechy” (2018) Rajdu Rowerowego „W jak Witkacy”. Rowerowy pasjonat, uczestnik wielu rajdów, maratonów i wyścigów MTB. Człowiek na równi kochający sportowe wyzwania, jak i spokój domowego zacisza z dobrą muzyką i książką. Lubi górskie wycieczki, przyrodę i zwierzęta, interesuje się sztuką, filmem i teatrem. Wykształcenie przypadkowe, pracuje (według Witkacego) w jednym z najbardziej antypatycznych miejsc na świecie. Szczęśliwy mąż miłośniczki Witkacego.
Martyna Quant – historyczka literatury, dramaturżka i początkująca reżyserka radiowa. Była związana zawodowo z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. W Teatrze Polskiego Radia debiutowała w 2016 r. Policją Sławomira Mrożka w nowej adaptacji. Laureatka Talantona 2020, nagrody TPR za debiut dramaturgiczny (słuchowisko Pojedynek). W 2021 r. wyreżyserowała autorskie słuchowisko Małżeństwo doskonałe – kameralną opowieść o związku Stanisława Ignacego i Jadwigi Witkiewiczów.
Zofia Radwańska – historyczka sztuki, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, na uczelni związana z Pracownią Zbiorów Muzealnych Instytutu Historii Sztuki KUL (od 2016 r. Muzeum KUL). Obecnie pracuje w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem. Koordynatorka Galerii Sztuki w willi Oksza (filii Muzeum Tatrzańskiego) oraz opiekunka muzealnej kolekcji prac Stanisława Ignacego Witkiewicza. Zainteresowana głównie działaniami artystycznymi w Zakopanem pierwszej połowy XX w.
Zofia Ratajczak – profesor psychologii, autorka książek z zakresu psychologii stosowanej Człowiek w sytuacji innowacyjnej (1980), Niezawodność człowieka w pracy (1988) oraz biograficznych Zachwyt i logika czynu. Portret intelektualny Tadeusza Tomaszewskiego (2006), Kazimierz Wiśniak, czarodziej z podwórka (2018). W latach 1990–1993 dziekan Wydziału Pedagogiki i Psychologii, od 1996 do 2002 r. prorektor Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania literackie znalazły wyraz w próbach pisarstwa eseistycznego. Publikowała na łamach „Zeszytów Literackich” i „Nowych Książek”.
Mark Rudnicki – profesor Uniwersytetu George’a Masona; laureat dwóch stypendiów Fundacji Kościuszkowskiej. W 2010 r. w Waszyngtonie zorganizował konferencję „Witkacy: 21st Century Perspectives” („Witkacy z perspektywy XXI wieku”). Wraz z Kevinem Anthonym Hayesem wydał książkę Witkacy in English: 21st Century Perspectives (2013), będącą pokłosiem konferencji waszyngtońskiej oraz obrad z 2009 r. „Witkacy as a Social and Political Visionary” („Witkacy jako wizjoner społeczny i polityczny”). Uczestniczył w projekcie The Roman Ingarden Digital Archive (Cyfrowe Archiwum Romana Ingardena).
Małgorzata Sady – pisze i mówi o filmie, sztuce i literaturze, tłumaczy, fotografuje, maluje, tworzy przestrzenie dźwiękowe, pracuje przy realizacji dokumentów i animacji. Wykłada w PJATK w Warszawie. Autorka licznych przekładów z literatury, filozofii i sztuki współczesnej (Ludwiga Wittgensteina, Bertranda Russella, Stefana Themersona, Józefa Czechowicza, Haliny Poświatowskiej i in.). Współpracuje z centrami sztuki, festiwalami teatralnymi i filmowymi w Polsce i zagranicą. Od lat 90. propaguje twórczość Franciszki i Stefana Themersonów, kończy pracę nad ich biografią. Kuratorka stałej wystawy Themersonów w Muzeum Mazowieckim w Płocku. Prowadzi nomadyczny tryb życia w poszukiwaniu uniwersalnych wartości i piękna.
Karol Samsel – poeta, prozaik, literaturoznawca, krytyk literacki, filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, doktor filozofii, pracownik Instytutu Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. Zastępca dyrektora Międzydziedzinowej Szkoły Doktorskiej UW, adiunkt w Zakładzie Literatury Romantyzmu, kierownik Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 przy ILP UW, członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego. Badacz życia i twórczości Cypriana Norwida i Josepha Conrada. Redaktor najnowszej PIW-owskiej edycji Pism wybranych Cypriana Norwida (2022). W ostatnich latach pracował nad sześcioczęściowym konfesyjnym poematem Autodafe (2018–2023) oraz wydał osobne tomy wierszy: Z domami ludzi (2017), Fitzclarence (2022), Choroba Kolbego (2023).
Lech Sokół – witkacolog, teatrolog i komparatysta; profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Historii i Teorii Teatru Instytutu Sztuki PAN, wykładowca literatur skandynawskich na Uniwersytecie SWPS. Autor książek: Dramaturgia Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii Czystej Formy (1964), Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (1973), Witkacy i Strindberg: dalecy i bliscy (1995). Członek Komitetu Redakcyjnego Dzieł zebranych Witkacego, w ramach których opracował wspólnie z Januszem Deglerem Nienasycenie (1992) oraz Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Szkice estetyczne (2002). Autor licznych prac o Ibsenie i Strindbergu. Jeden z fundatorów Instytutu Witkacego i współpracownik pisma „Witkacy!”.
Guido Stemme – patrzy na życie i literaturę z perspektywy hermeneutycznej. Jego praca leży na styku filozofii i pedagogiki oraz sztuki i (cyfrowej) technologii. Postrzega nauczanie jako interdyscyplinarny proces nieustannego ćwiczenia w rozwijaniu i kwestionowaniu własnej pozycji. „Człowiek ludzki”, człowiek przed jakąkolwiek klasyfikacją, jest centralnym punktem wyjścia, do którego zawsze trzeba znaleźć drogę i do którego trzeba zawsze powracać. W Polsce zaprezentował Das Leben ist schön. Życie jest piękne. Life is beautiful podczas 9. Festiwalu Sztuki Efemerycznej w Sokołowsku w 2019 r. Więcej na https://guidostemme.de/contexts-2019/.
Daniel Sztyk – student polonistyki, pasjonat literatury XX i XXI w. oraz miłośnik kina festiwalowego. W wolnych chwilach nadrabia klasykę kinematografii, ogląda mecze Premier League, uczestniczy w różnych wydarzeniach kulturalnych, od koncertów aż do festiwali kina dokumentalnego, odkrywa nowe smaki światowej kuchni oraz poszerza swoją wiedzę na temat transportu. W nauce, gdzie stawia pierwsze kroki, pragnie zajmować się badaniem pracy pamięci w literaturze oraz szukaniem związków między literaturą a kinem. Jego ulubioną powieścią jest Nemezis Philipa Rotha, a jego ukochany film to Popiół i diament Andrzeja Wajdy.
Małgorzata Vražić – doktor nauk humanistycznych, absolwentka Wydziału Polonistyki UW, obroniła doktorat Stanisław Witkiewicz i Witkacy – dwa paradygmaty sztuki, dwie koncepcje kultury (2013); współautorka podręczników, antologii i książki na temat polskiego modernizmu oraz cyklu o kulturze Europy Środkowo-Wschodniej; publikowała w „Twórczości” i innych pismach literackich oraz tomach naukowych; sekretarz redakcji kwartalnika „Literacje” (2010–2014), jurorka w Ogólnopolskim Konkursie Interpretacji Dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacy pod strzechy” (2018). Pracuje na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Zagrzebskiego w Katedrze Języka Polskiego i Literatury. Członkini Instytutu Witkacego. Redaktor naczelna „Witkacego!”.
Beata Zgodzińska – kustosz Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, od 1995 r. opiekuje się m.in. kolekcją dzieł Witkacego. Komisarz ponad 35 wystaw, autorka ponad 90 tekstów, głównie o sztuce XIX i XX w., w tym ponad 40 o Witkacym; zajmuje się też redakcją wydawnictw. Wydała: Witkacy. Dziwność istnienia. Strangeness of Existence (2006); Witkacy w Słupsku. Firma Portretowa „S. I. Witkiewicz”. Witkacy in Słupsk. The „S. I. Witkiewicz” Portrait Painting Firm (2010, wyd. II zmienione 2019);i 50 lat kolekcji Witkacego w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku (2015), a także, wspólnie z Anną Żakiewicz, albumowy katalog słupskiej kolekcji dzieł (1996, wyd. II 2001). Hiperredaktorka „Witkacego!”.
Maria Zielniewicz – doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW, absolwentka filologii polskiej na tym uniwersytecie oraz Gender Studies IBL PAN. Zajmuje się literaturą polską w kontekście teorii feministycznych, antropologicznych oraz postkolonialnych. Autorka artykułów naukowych w „Przeglądzie Humanistycznym”, „Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media” oraz recenzji krytycznoliterackich w „Wakacie” i „Magazynie Literackim biBLioteka”. Interesuje się plastyczną twórczością Witkacego, a zwłaszcza portretami powstałymi w ramach działalności Firmy Portretowej S. I. Witkiewicz. Ponadto pasjonuje się biografiami kobiet związanych z Witkacym: Jadwigi Witkiewiczowej z domu Unrug, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Ireny Solskiej.