Szanowni Czytelnicy!

„Witkacy!” nr 3 jest efektem współpracy Instytutu Witkacego z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. Dzięki zaangażowaniu dyrektora Krzysztofa Dudka ponownie zwiększyliśmy nakład. Zatem to nowy etap naszego Istnienia – Na Większą Skalę! Prezentacja trzeciego numeru towarzyszy premierze Szewców w reżyserii prof. Jerzego Stuhra (sporo na ten temat w wywiadzie specjalnie nam udzielonym) oraz sympozjum 3F: Formiści, Futuryści, F/Witkacy, które wieńczy łódzkie obchody Roku Awangardy, upamiętniającego stulecie (1917–2017) narodzin ruchów awangardowych w Polsce. Ten numer dedykujemy Awangardzie, dlatego znajdziecie w nim artykuły niekoniecznie bezpośrednio związane z Witkacym, ale które odnoszą się do Nowej Sztuki w szerokim znaczeniu – np. Od „Zwrotnicy” do „L’Art Contemporain”. Enrico Prampolini i jego kontakty z polskimi środowiskami awangardy, Artysta i wojna, Modernizm po holendersku (relacja z wystaw konstruktywistycznej sztuki, designu i typografii awangardowej w Amsterdamie) czy Revolution: Russian Art 1917-1932 – wywiad z kuratorami wystawy. Witkacy po powrocie z Rosji latem 1918 r. brał czynny udział w polskim życiu kulturalnym. Uczestniczył m.in. w wystawach Formistów w Warszawie i Krakowie (1919), potem też w Poznaniu i Lwowie, opublikował Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia (1919), współredagował słynną jednodniówkę Papierek lakmusowy (1921).

Znajdował się w centrum wydarzeń zogniskowanych wokół zagadnienia nowej sztuki, a dzieła innych twórców, ich prace teoretyczne i artystyczne uważał za ważny punkt odniesienia dla własnych poszukiwań. Krytykował sztukę futurystów, polemizował z twórczością Zbigniewa Pronaszki, Leona Chwistka, Tytusa Czyżewskiego, Tadeusza Peipera, wypowiadał się na temat utworów m.in. Aleksandra Wata, Anatola Sterna czy Brunona Jasieńskiego. „Najsmaczniejsze” fragmenty polemik i artykułów krytycznych Witkiewicza znajdziecie w piśmie. Promocja twórczości Witkacego za granicą jest konieczna. Dlatego „Witkacy!” od początku ma wymiar międzynarodowy – prócz wywiadu z kuratorami wystawy sztuki radzieckiej po angielsku, publikujemy fragmenty serbskiego i chorwackiego tłumaczenia Nienasycenia oraz notę o powstającej w Rosji powieści Siergieja Slepuchina Porucznik Witkiewicz. Na okładce znalazła się praca Piotra Nogaja Hiper-Robociarz. Ten sugestywny i kolorystycznie dynamiczny obraz, w którym artysta zakodował swe odczucia i wyobrażenia związane z pojawiającym się w Szewcach groteskowym bohaterem – byłym więźniem i niby-zamachowcem ze straszną bombą-termosem, powstał specjalnie dla nas! Zapraszamy do lektury, a zgodnie z ortografią futurystyczną, do lektóry.

Szewcy na nowe czasy

Szewcy na nowe czasy. Z Jerzym Stuhrem, reżyserem najnowszej inscenizacji dramatu w Teatrze Nowym w Łodzi rozmawia Elżbieta Grzyb E …