Witkacy! nr 5

Szanowni Czytelnicy! 

To drugi, a więc ostatni w tym wyjątkowym roku numer „Witkacego!”. Stąd spogląda na Was Stanisław Ignacy, taki właśnie, a nie inny, w kolejnym ze swoich wcieleń, nadanym mu przez twórców instalacji fotograficznej 100 na 100. To Witkacy rocznicowy i stukrotny, to Witkacy, który ciągle się odradza. W jego spojrzeniach zawarta jest powaga chwili, gra znaczeń i sensów naszej kultury. Ten niepodległościowy kolaż odzwierciedla osobność naszego patrona, fakt jego ciągłej obecności, uniwersalność jego myśli, nie zapominając o jego zbawiennym poczuciu humoru. Żart zawarty zarówno w poszczególnych foto- i grafikomontażach, jak i w całej instalacji, jest sprzężony ze słowami Witkacego, które mogłyby być jej mottem: „Nie mam nic przeciw wesołości, o ile jest na miejscu”.

2018 jest rokiem wielkich podsumowań, związanych z setną rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. oraz uzyskania przez Polki praw wyborczych. Świętujemy też stulecie polskiej awangardy, powstawania licznych ruchów artystycznych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Lwowie czy Wilnie. Już u progu niepodległości zaczęły aktywnie działać różne grupy: ekspresjoniści, formiści czy futuryści, które poszukiwały nowych form wyrazu. Ich głos był śmiały i mocny, ich estetyka rewolucyjna. Nie wszystkie zaproponowane przez tych twórców rozwiązania przetrwały próbę czasu, nie wszystkie eksperymenty były udane. Jednak artystów powinniśmy „rozliczać” nie tylko na podstawie odpowiedzi, jakie nam dają, ale także na podstawie pytań, jakie stawiają sztuce i kulturze. Latem 1918 r. wrócił też do kraju Witkiewicz – z całym bagażem doświadczeń zebranych w carskiej Rosji, ogarniętej przez chaos wojny i rewolucji. Rozpoczął się nowy etap jego działalności na polu sztuki, literatury, filozofii, w nienasyconej formą przestrzeni wolnej Polski. 

Zajrzyj do środka

Ale Numer ! Chcę kupić.